Kom je aan de boer?
Dan kom je aan mij!
Brieven aan Mark Rutte...
Mark Rutte: “De stikstofcrisis is niet de schuld van de boeren. De boer is echter wel onderdeel van de oplossing voor dit probleem”.
Door het halveren van de veestapel en door boeren in de nabijheid van Natura 2000 gebieden te laten stoppen of verhuizen, wordt snel en makkelijk een boekhoudkundig probleem opgelost. Dat er door deze boekhoudkundige oplossing echte mensen geraakt worden en in de problemen worden gebracht (en niet voor de eerste keer), daar wordt niet aan gedacht. Als je mensen niet (persoonlijk) kent, dan hoef je je daar blijkbaar niet mee bezig te houden. Vandaar dat we deze brievenactie hebben bedacht. Niet alleen om de boer een gezicht te geven, maar ook alle mensen die naast en achter de boer staan. De omgeving die met de boer te maken heeft. Er wordt in de politiek en in de media voor het gemak alleen over de boer gesproken, maar er zijn zoveel meer mensen (+ dieren, bedrijven en natuur) die door deze oplossing zullen worden geraakt. Via deze actie willen we hen een gezicht geven en op die manier verbinding zoeken met en (meer) begrip krijgen van onze bestuurders en medeburgers van Nederland.
Door het halveren van de veestapel en door boeren in de nabijheid van Natura 2000 gebieden te laten stoppen of verhuizen, wordt snel en makkelijk een boekhoudkundig probleem opgelost. Dat er door deze boekhoudkundige oplossing echte mensen geraakt worden en in de problemen worden gebracht (en niet voor de eerste keer), daar wordt niet aan gedacht. Als je mensen niet (persoonlijk) kent, dan hoef je je daar blijkbaar niet mee bezig te houden. Vandaar dat we deze brievenactie hebben bedacht. Niet alleen om de boer een gezicht te geven, maar ook alle mensen die naast en achter de boer staan. De omgeving die met de boer te maken heeft. Er wordt in de politiek en in de media voor het gemak alleen over de boer gesproken, maar er zijn zoveel meer mensen (+ dieren, bedrijven en natuur) die door deze oplossing zullen worden geraakt. Via deze actie willen we hen een gezicht geven en op die manier verbinding zoeken met en (meer) begrip krijgen van onze bestuurders en medeburgers van Nederland.
Brief van:
Carolien.
1 en 16 oktober zijn voor Carolien beiden zeer emotionele dagen, die nooit zullen worden vergeten. Krachtig om gezamenlijk met elkaar een vuist te maken, maar ook zeer droevig dat deze acties nodig zijn. Reacties uit hun omgeving en van onbekenden die ze troffen onderweg naar Den Haag, waren hartverwarmend!
Brief van:
Lucinda.
Lucinda weigert haar kinderen te moeten vertellen dat ze moeten verhuizen, afscheid moeten nemen van school en hun vrienden. Dit vanwege de troebele visie over de veehouderij die Mark Rutte heeft. Ze weigert om te vertellen dat alles wat veilig en vertrouwd voelt wordt afgenomen. Ze zullen ontroostbaar zijn, ongelukkig en verdrietig.
Hoe vertel je dit aan je kinderen?
Brief van:
Daniella.
Het is een onzekere moeilijke tijd en al heel wat jaren lang. Daniella heeft samen met haar gezin een melkveebedrijf in het groen van Overijssel. Een zelfvoorzienend bedrijf. Kan hun zoon het bedrijf overnemen? Misschien weet de minister president het antwoord op die ene vraag...
Brief van:
Elly.
Het doet zo'n pijn in de media te volgen wat er over de sector wordt uitgekraamd. Mijn keel wordt dichtgeknepen als niet het eerlijke verhaal verteld wordt. De landbouw wordt onderuit geschoffeld. Ik vraag u met de hand op mijn hart dit te voorkomen!
Brief van:
Meike.
Met een gloednieuwe stal en bijbehorende hypotheek konden Meike en haar man met geen mogelijkheid maar 60 koeien houden. Al het geld gaat opzij, ze hebben de hypotheek verhoogd en grond moeten verkopen om fosfaatrechten bij te kunnen kopen en het bedrijf draaiende te kunnen houden.
Kunnen ze nog hun hoofd boven water houden?
Brief van:
Monique.
Als klein meisje droomde Monique al van een leven op het platteland. Door op een boer verliefd te worden en met hem te trouwen, kwam deze droom uit. Dat die droom nu plaats heeft gemaakt voor nachten wakker liggen met zorgen over de toekomst, had ze niet zien aankomen. “Zou Mark Rutte op dit moment lekker slapen?”, vraagt ze zich tijdens zo’n slapeloze nacht wel eens af.
Brief van:
Ronne.
Meneer Rutte, tot op heden laat u ons behoorlijk in de kou staan. Ik hoop mijn landgenoten niet. Ik heb nog hoop dat zij onze regering duidelijk kunnen maken, wat wij boeren eerder blijkbaar niet gekund hebben; dat je trots moet zijn op iets wat goed is en dat je dat niet je land uit zet en dat de productie van veilig, gezond voedsel in eigen land, misschien wel het mooiste cultureel erfgoed is dat je door kan geven.
Ik ben trots op onze nieuwe generatie, geeft u hen een toekomst?
Ik ben trots op onze nieuwe generatie, geeft u hen een toekomst?
Brief van:
Een ongeruste strijdvaardige boerin.
Er zijn al heel wat tranen gevloeid maar het helpt me niets en ondertussen gaat het werk gewoon door. Het valt niet mee om een bedrijf te runnen terwijl je niet weet of er een toekomst voor is. Ik lees de onzekerheid bij mijn man in de ogen en weet niet hoe ik hem kan helpen. Als we door de stal tussen de tevreden herkauwende koeien lopen kunnen we ons niet voorstellen dat dit er misschien straks allemaal niet meer zal zijn.
Brief van:
Julia.
Ik mag dan geen echte boerin zijn, maar hoe kunt u, deze hardwerkende mensen zo behandelen? Ze steken hart en ziel in hun bedrijf en door gerommel met wat cijfertjes, regels en wetten, word deze sector kapot gemaakt. Boeren zijn als een voorbeeld voor me. Ze zouden een voorbeeld voor iedereen moeten zijn, ook voor u meneer Rutte. Een boer houdt meer van zijn vee dan u van uw volk.
Brief van:
Heidi.
Wat er op dit moment gebeurt in de politiek kan ik eigenlijk met geen pen beschrijven.
Zo ontzettend lamgeslagen, bedrogen voelen, bedreigd en oneerlijk behandeld worden. Dat voert nu de boventoon. Die teleurstelling in ons Nederland voelt zo verdrietig en machteloos. En ik richt mij tot u, omdat u als Minister-president, de leiding hebt in dit land. Toch?
Brief van:
Jeroen.
Jeroen is al 22 jaar pluimveedierenarts, dag in dag uit werkt hij samen met bijna 30 medewerkers om Nederlands en Duits pluimvee gezond te houden.
Hij helpt de boer en boerin om veilig voedsel te produceren met zeer weinig antibioticum gebruik. Hij onderzoekt dieren, bespreek zijn bevindingen en probeert het vee van zijn klanten gezond te houden. Dierenartsen lopen niet voor tegenvallers weg samen met de boeren overwint hij alles.
Brief van:
Irene.
Irene vertelt hoe haar gezin elke keer de draad weer oppakken zodra er weer een vervelende regel bij kwam, hoe moedeloos ze moesten toekijken hoe een deel van hun koeien zonder pardon de deur uit moesten. Haar zoon die een studie heeft gevolgd om het prachtige bedrijf over te kunnen nemen, maar nu een andere keuze maakt. En niemand kan het hem kwalijk nemen. Maar meneer de president, neemt u het uzelf wel kwalijk? Moeten zij hun passie opgeven?
Brief van:
Boerendochter.
Ik deelde lief en leed met onze dieren. Vele keren zat ik tussen de biggetjes om mijn emoties te delen, samen onder de warme biggenlamp. Geen beter luisterend oor dan kleine biggetjes oren. Kleine biggetjes neuzen die je aantikten alsof ze wilden zeggen “hup opstaan en weer doorgaan!”
Ik hoop dat mijn neefjes en nichtjes en onze eigen kinderen met veel plezier op en rond de boerderij kunnen blijven spelen, net zoals mijn broer en ik vroeger deden.
Ik hoop dat mijn neefjes en nichtjes en onze eigen kinderen met veel plezier op en rond de boerderij kunnen blijven spelen, net zoals mijn broer en ik vroeger deden.
Brief van:
Ilse.
Want wie weet zou de regering er het jaar erop besluiten dat ze werden afgeschaft...Het is zo makkelijk om de regels aan te passen, dat jullie er helemaal niet bij stil lijken te staan wat dit doet met een mens. Die onzekerheid elke maand december weer. Waar doe je goed aan? Hoeveel geld kunnen en willen we nog investeren in iets wat misschien over een aantal jaar niet meer bestaat. Ik hoop van harte dat u zich bewust bent van onze zorgen, onze beste bedoelingen en de noodzaak dat boeren in Nederland kunnen blijven boeren.
Brief van:
Stephanie.
Onze producten worden over de hele wereld gewaardeerd, gevraagd. Maar hier in Nederland willen ze het niet zien. Weg ermee, misschien een klein beetje voor eigen gebruik maar zoveel. Dat is niet nodig. Nou ik kan je vertellen het is het domste wat ik ooit heb gehoord. Wat wil je nou de zogenaamde stikstof uitstoot of wat dan ook naar het buitenland verplaatsen. Als het al zo is, de ander de wereld, maar laten vervuilen en hier lekker onze ogen dicht doen.
Brief van:
Anne-Marie.
Op 6 november in Vinkenbuurt zei u dat iedereen die boer wilde blijven dat ook kon……dan denk ik nu dat u, of de ernst van de situatie niet begrijpt, of dat u en uw kabinet er een verborgen agenda op na houden en inmiddels te veel onder invloed staan van uw collega’s van Groen Links en D66 met hun gecreëerde stikstofcrisis.
