7 September 2024

Verplaatsings– en Innovatie regelingen voor piekbelasters gedoemd te mislukken

Het is gelukt. Op de valreep is LVVN er in geslaagd het trappetjes van Remkes afgerond te krijgen. Naast de LBV + regeling zijn nu ook de verplaatsings- en innovatie regelingen in de Staatscourant gepubliceerd. Ze zijn nog niet open, maar er wordt voldaan aan het verzoek van boerenorganisaties en de eis van de Tweede Kamer dat ze gelijktijdig open zouden zijn,zodat boeren een keus kunnen maken.

Maar van die gelijktijdigheid is slechts op papier sprake. Immers de LBV + gaat eind 2024 dicht, terwijl de innovatieregeling in oktober open gaat en de verplaatsingsregeling pas in december.

Of het in de praktijk veel uitmaakt? Wij denken van niet. De subsidiebedragen zijn weliswaar zeer hoog (80 %) maar de voorwaarden die verbonden zijn aan de regelingen maken dat het vrijwel onmogelijk is daaraan te voldoen.

Innovatieregeling

In de varkenshouderij en de kalverhouderij voldoet één type biowasser (op papier) aan de 85 % reductievoorwaarde en in de melkveehouderij alleen de LelySpere. Die reduceert overigens maar 77 % van de emissie (op papier) en om die reden is de eis van 85 % voor de melkveehouderij op 77%  gezet. Nog afgezien van de vraag of het niet gesubsidieerde deel van de investering is op te brengen – uitbreiding van de veestapel is niet toegestaan icm de innovatieregeling – is de grote vraag hoe de vergunningverlening gaat verlopen. Het is niet uitgesloten dat er aanvullende doelvoorschriften aan de vergunning worden gekoppeld en hoe dat kan aflopen hebben we de afgelopen week gezien in de uitspraken van de Raad van State.

Verplaatsingsregeling

De regeling kent twee onderdelen: subsidie voor de onderzoeksfase en subsidie voor de verplaatsingsfase. In beide gevallen is ook hier sprake van ruime vergoedingen. Maar ook bij deze regelingen zijn de voorwaarden zeer gecompliceerd. Nog afgezien van het vinden van een geschikte verplaatsingslocatie of bedrijf en de vergunningen problematiek. De regeling staat lang open en dat is ook nodig gezien de complexiteit van een verplaatsing onder overheidsvoorwaarden.

Weg met het piekbelastersbeleid

Het NPLG is van tafel. Hetzelfde moet gebeuren met het piekbelastersbeleid. Onderzoek heeft aangetoond dat de bedrijven buiten zeggen 250 meter rondom N gevoelige habitats niet, of in ieder geval nauwelijks, bijdragen aan de directe depositie op N gevoelige habitats. Dat betekent dat er buiten deze ‘significantiestroken’ geen piekbelasters bestaan. En dus moet het stempel van deze bedrijven af. Van der Wal heeft dat al eens gezegd in een bestuurlijk overleg met de sector, maar het is nooit officieel naar buiten gebracht. Het gevolg is dat zowel provincies, als gemeenten als bijvoorbeeld de Rabobank de betreffende bedrijven nog steeds kunnen aanmerken als piekbelaster met alle gevolgen van dien voor financiering, overname, bestemmingen enz.

De vraag dringt zich dan ook op of LVVN de bovengenoemde regelingen nog wel had moeten  openstellen. De vraag stellen is hem beantwoorden. Dit geldt overigens niet voor bedrijven in de directe nabijheid van N gevoelige habitats (binnen de ‘significantiestroken’ van 250 meter) . Die moeten in alle opzichten ruimhartig geholpen worden, waarbij uitgangspunt moet zijn dat ze een renderende bedrijfsvoering kunnen behouden.