Wat kunnen wij trots zijn op de agrarische sector. Wat wij als klein kikkerlandje neerzetten. Dat wij op de veiligste manier van de wereld produceren, we 45 miljard euro per jaar exporteren en dat er meer dan 600.000 banen zijn binnen de agrarische sector. Dat is best indrukwekkend!
Zelf heb ik helaas geen boerderij thuis, maar heb er toch voor gekozen te willen leven in deze sector. Ja, want een boerin zijn, is geen baan maar een levensstijl. Een van de mooiste! Het is niet werken van 9 tot 5, maar werken zolang het nodig is. Vol passie vanuit mijn hart. En ondanks dat ik, als burger, boerin wil worden en hart en ziel in de sector wil steken, is die toekomst ineens onzeker. En dat allemaal omdat er onrecht is.
In mijn klas op school zitten 15 leerlingen. Dat zijn 15 mensen die ook boer of boerin willen worden. Maar wist u dat er 7 leerlingen in mijn klas zitten die, net als ik, geen bedrijf hebben thuis? Het is mijn droom boerin te worden, of zelfs al te zijn. Maar die droom lijkt in duigen te vallen.
Het baart me zorgen dat het u niets doet deze sector zo aan te pakken. Heeft u überhaupt wel gedacht aan de gevolgen?
Bij inkrimping van de boeren zal de economie achteruitgaan want er komt minder (export) geld binnen in Den-haag. Want ook dat is wat er gebeurt.
De boer werkt voor weinig, maar Den-Haag verdient er wel aan.
De boerengezinnen, waar een gespannen sfeer hangt. Kunnen ze nog wel door met hun bedrijf, hun levensstijl? Het bedrijf waar bloed, zweet en tranen in zit. De hardwerkende mensen waar we trots op moeten zijn, waarom zijn zij de dupe hiervan?
Heeft u ook gedacht aan het voedsel? Dat boeren ontzettend belangrijk zijn voor ons voedsel. In een interview heb ik gelezen dat uw lievelingseten de Indonesische rijsttafel is. Heeft u al nagedacht over hoe u dat gaat eten zonder vlees, eieren, groente en ga zo maar door. Dat zal een karige maaltijd worden, denkt u niet?
Ik mag dan geen echte boerin zijn, maar hoe kunt u, deze hardwerkende mensen zo behandelen? Ze steken hart en ziel in hun bedrijf en door gerommel met wat cijfertjes, regels en wetten, word deze sector kapot gemaakt. Boeren zijn als een voorbeeld voor me. Ze zouden een voorbeeld voor iedereen moeten zijn, ook voor u meneer Rutte. Een boer houdt meer van zijn vee dan u van uw volk. Wat dat betreft zou u ook boer moeten zijn. Uw hart en ziel in uw werk steken. In plaats van een zondebok zoeken voor de stikstofproblematiek zodat u het probleem makkelijk van u af kan schuiven. Als de boer een ziek kalf heeft, laat hij deze ook niet dood gaan omdat dat de makkelijkste oplossing is. Nee, de boer blijft voor het kalf vechten. En dat stukje mis ik in deze regering.

Sterker nog, de politiek, met behulp van de media, schetst een heel verkeerd en negatief beeld over de boer. Dat blijkt wel uit een ontmoeting die ik had in de trein. Ik liep met mijn zwarte klompen de trein binnen. Op dat moment werd ik door een man en een vrouw aangesproken. Ze beschuldigden mij ervan dat ik, als ‘boerin’ dieren mishandel, oorzaak ben van de klimaatverandering en nog veel meer. Op dat moment voelde het alsof mijn hart brak. Het klopt gewoon niet. Hoe kan het dat mensen zo denken? Van deze mensen weet ik het, want ze gaven aan het in het nieuws te hebben gezien. ‘’En wat je in het nieuws ziet, is de waarheid.’’ Ik voelde me daardoor machteloos, want dit is in mijn ogen niet de waarheid. Is er dan niks wat ik kan doen zodat de waarheid boven tafel komt? Dat alle burgers weten hoe het echt zit en dat boeren niet worden weggezet als dierenmishandelaars en milieuvervuilers.
Gelukkig heb ik op de eerdere acties, op 1 en 16 oktober ervaren dat er ook ontzettend veel burgers wél achter de boeren staan. Een man sprak me aan zei tegen me dat hij een burger uit Den-Haag was. Hij was trots dat ik opkwam voor mijn sector en vertelde me dat hij achter de boeren staat. Daar ben ik trots op! Want samen staan we sterk.

Ik zeg het hardop, en hoop dat u en de rest van Nederland het vanaf nu ook zegt: ‘’Kom je aan de boer, dan kom je ook aan mij!’’